«Τι το έπιασε το παιδί μου δεν καταλαβαίνω!»
... Λένε πολλές φορές οι γονείς. Φυσικά ορισμένες φορές αδυνατεί φυσιολογικός νους να συλλάβει τι είναι αυτό που «πιάνει» τα παιδιά ;


Το ίδιο συμβαίνει και σε μένα .Διερωτώμαι πως τα παιδιά μου τα σεμνά , ευγενικά , με σεβασμό , που μόνο επαίνους και συγχαρητήρια απ΄όλους έπαιρναν , έγιναν θεριά ανήμερα , ευτυχώς όμως μόνο με μένα που με τόση αγάπη , τρυφερότητα , υπομονή , διαλλακτικότητα και δυστυχώς καθόλου αυστηρότητα μεγάλωσα.
Ωρες ώρες αναρρωτιέμαι πόση υπομονή πρέπει να’χει ένας γονιός για ν΄αντέξει την τόσο αλλόκοτη συμπεριφορά τους . Νεύρα , φωνές , αλλόκοτη εμφάνιση ιδιοτροπίες στο φαγητό , μόνο κλειστές πόρτες στο σπίτι ,αμφισβήτηση των πάντων και μουγκαμάρα !!!
Τις ώρες αυτές μούρχεται στο νου η μανούλα μου και τώρα αν και πολύ αργά συλλογιέμαι πόσο δίκιο είχε που δεν ήξερε και πώς να το χειριστεί και τη δικαιολογώ για τα λάθη της .
Και γώ που ξέρω !!!΄΄εν οίδα ότι ουδέν οίδα΄΄ Ευτυχώς διαθέτω Ιώβεια υπομονή και έχοντας σαφώς περισσότερες γνώσεις απ΄ότι οι γονείς μας , για τη δύσκολη περίοδο της εβηβείας θα προσπαθήσω να το αντέξω . Γιατί φίλοι μου δεν υπάρχει συνταγή γενική. Η συνταγή είναι εξατομικευμένη .΄Οπως ξέρετε κάθε άνθρωπος και ιδιαίτερα ο κάθε έφηβος βιώνει με το δικό του τρόπο καθετί που του συμβαίνει στην ιδιαίτερη αυτή φάση της ζωής του .Το μόνο γενικό είναι η περίσσεια αγάπης , στοργής , κατανόησης και ασφάλειας με τα οποία θα πρέπει να συνεχίσουμε να τα περιβάλλουμε .Ν΄αφήσουμε στην άκρη τους εγωισμούς και να σταθούμε δίπλα τους με υπομονή και αγάπη κι ας ελπίσουμε πως θα καρπίσουν τα λόγια και οι παραινέσεις μας , και θα βγούν αλώβητα ή κατά το ορθότερον λιγότερο πληγωμένα στη ζούγκλα που λέγεται ζωή . Οταν θα είναι σε θέση να μη μας κρίνουν με αυστηρότητα δικαιολογώντας τους φόβους και τις αγωνίες μας .
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΔΕΚΤΕΣ .