ΚΑΠΝΙΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ !!!

από καλλιτεχνικής άποψης έχουν μια γοητεία !!

Εδώ χρυσοπληρωνόταν μια τζούρα !!

Κι οι άνθρωποι του πνεύματος έρμαια του πάθους τους

και οι πολιτικοί

ΤΣΙΓΑΡΟ Α! ΠΑ! ΠΑ! ΜΟΝΟ ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΟ !!!
Κι εγώ γιατί να το πιστέψω ;
Οσο κι αν δε μας τιμάει αυτό Ελλάδα είναι ।Τα παράθυρα και τα παραθυράκια του νόμου της τσιγαροαπαγόρευσης προκαλούν το γέλωτα νοημόντων , θα τολμούσα να πω ακόμη και μη νοημόντων όντων .

Ανάλογη απαγόρευση είχαμε και τα χρόνια του ΄Οθωνα

ΔΙΑΤΑΓΜΑ
Περί απαγορεύσεως του καπνίζειν εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων.
ΟΘΩΝ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Θέλοντες να προλάβωμεν όσον ενέστι τα εξ ενδεχομένων πυρκαϊών δυστυχήματα, επί τη προτάσει του Ημετέρου επί των Εσωτερικών Υπουργού, απεφασίσαμεν και διατάττομεν.
Α’. Απαγορεύεται η χρήσις του καπνίζειν είτε δια καπνοσυρίγγων (τσιμπουκίων), είτε δια τσιγάρων, εις πάντας εν γένει τους υπαλλήλους και υπηρέτας του Κράτους εντός των δημοσίων γραφείων και καταστημάτων.
Β’. Η απαγόρευσις αυτή επεκτείνεται και εις πάντα άλλον προσερχόμενον εις τα ειρημένα καταστήματα και γραφεία χάριν υποθέσεως ή άλλης τινος αιτίας.
Γ’.Ο Ημέτερος επί των Εσωτερικών Υπουργός θέλει δημοσιεύσει και εκτελέσει το παρόν Διάταγμα.
Εν Αθήναις, την 31 Ιουλίου 1856.
Εν ονόματι του Βασιλέως
Η Βασίλισσα
ΑΜΑΛΙΑ
Αν και καπνίζουσα θα χαιρόμουν πολύ αν καθολικά το κάπνισμα διεκόπτετο από παντού . Ο οποιοσδήποτε , όσο εξαρτημένος κι αν είναι , πιστεύω αντιλαμβάνεται ότι το κάπνισμα είναι μια επιζήμια απ΄όλες τις απόψεις συνήθεια . Ο νόμος αυτή τη φορά θα πρέπει να εφαρμοστεί και όχι να περάσουν άλλα 153 χρόνια χωρίς αποτέλεσμα .

Αναρρωτιέται βέβαια ο καθένας τόσα επιβλαβή υπάρχουν γύρω μας γιατί δε γίνεται λόγος ή προσπάθεια προφύλαξης από αυτά ; Μόνο η διακοπή του καπνίσματος θα αποτελέσει σανίδα σωτηρίας για το χρεωκοπημένο σύστημα υγείας μας ;

Για νάχουμε να θυμόμαστε , σε λίγο που θάχουμε απαλλαγεί από το μιαρό αυτό πάθος μας !!! ας μεταφερθούμε σε άλλες εποχές τότε που το τσιγάρο , το μάσημα του καπνού , η πίπα , ο ναργιλές , όντας σημάδι μιας μποέμικης ζωής τροφοδοτούσε την τέχνη δίνοντας έμπνευση στους καλλιτέχνες , που αγνοώντας τις βλαβερές συνέπειες και τον κίνδυνο εθισμού ξετύλιγαν στον καμβά το αχαλλίνωτο και δαιμονοποιημένο σήμερα πάθος τους .

Από τις αρχές του 19ου αιώνα, κυρίως οι ναργιλέδες είχαν χρησιμοποιηθεί από τους ζωγράφους του οριενταλισμού και ειδικότερα από τον Ευγένιο Ντελακρουά.
Στα καμπαρέ του Τουλούζ-Λοτρέκ
Το 1627, ο Φλαμανδός Αντριααν Μπράουερ είχε ζωγραφίσει το έργο «Οι καπνιστές», με μια παρέα χωρικών να απολαμβάνουν τις πίπες τους, ενώ μια αντίστοιχη σκηνή φιλοτεχνεί και ο Κονσταντίν Χάνσεν το 1837 στο έργο του «Μια ομάδα δανών καλλιτεχνών στη Ρώμη».
* Οι γάλλοι ιμπρεσιονιστές τίμησαν ιδιαίτερα το κάπνισμα. Ανάμεσα στα πολλά έργα του Εντουάρ Μανέ με σκηνές της καθημερινής ζωής ξεχωρίζει η «Σερβιτόρα» με έναν καπνιστή πίπας σε πρώτο πλάνο, μια αυτοπροσωπογραφία του 1858, ο «Καπνιστής» του 1866 αλλά και το «Πορτρέτο του Στεφάν Μαλαρμέ» να κρατά σκεπτικός το πούρο του.
Την ίδια εποχή ο Γκιστάβ Κουρμπέ ζωγραφίζει τον Μποντλέρ βυθισμένο σ' ένα βιβλίο με την πίπα του.

Τα πορτρέτα του Πώλ Σεζάν απεικόνιζαν καθημερινούς ανθρώπους που συχνά κάπνιζαν την πίπα ή τα τσιγάρα τους «Ανδρας με πίπα» 1895 και στους πέντε πίνακες με τον τίτλο «Χαρτοπαίκτες».
Ο εξπρεσιονιστής Νορβηγός Εντβαρ Μουνκ σχεδίασε τον εαυτό του σε νεαρή ηλικία, με τον καπνό του τσιγάρου του να θολώνει ακόμα περισσότερο τη θολή ατμόσφαιρα.
Ο Τουλούζ Λοτρέκ, στα γεμάτα καπνό καμπαρέ του , έχει ολοζώντανα παραστήσει , το «Πορτρέτο του Λουί Πασκάλ», με το τσιγάρο στα χείλη.
Η πιο ιδιάζουσα περίπτωση, όμως, είναι αυτή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ που το 1885 δημιουργεί και έναν παράξενο, μακάβριο, τρομακτικό και προφητικό πίνακα που εκατό χρόνια αργότερα έγινε αφίσα σε εκστρατείες κατά του καπνίσματος: Το «Κρανίο με αναμμένο τσιγάρο» συμπίπτει με το θάνατο του πατέρα του καλλιτέχνη και είναι αποτέλεσμα της ήδη επιβαρυμένης υγείας του αλλά και των ψυχολογικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει.
Το 1889, μετά το πρώτο αυτοκαταστροφικό κρούσμα που οδήγησε στο κόψιμο του αφτιού του, ο Βαν Γκογκ θα ζωγραφίσει την «Αυτοπροσωπογραφία με μπανταρισμένο αφτί», ένα πορτρέτο στο οποίο η πίπα είναι το μόνο σημάδι θέρμης και αισιοδοξίας, ενώ λίγο αργότερα θα δημιουργήσει την περίφημη «Καρέκλα με πίπα», όπου πλέον ο ίδιος ο καλλιτέχνης είναι πια απών.

Ο Σαλβαντόρ Νταλί, στα 17 του πριν ασχοληθεί με το σουρεαλισμό , φιλοτέχνισε μια εντυπωσιακή αυτοπροσωπογραφία του με πίπα , ενώ τέσσερα χρόνια μετά , το 1925, φιλοτέχνησε δύο πορτρέτα του πατέρα του, στο ένα παριστώντας τον να καπνίζει τσιγάρο και στο άλλο πίπα .
Το 1973 με θέμα ξανά το τσιγάρο δημιουργεί μια σειρά έργων με τίτλο «Ο κοιμώμενος καπνιστής»
Ομως, πιά , είχε σταματήσει το κάπνισμα και ασχολείται συστηματικά με τη φροντίδα του μουστακιού .
Ελεγε: «Από τότε που έκοψα το κάπνισμα, αποφάσισα να αφήσω μουστάκι - είναι καλύτερο για την .Ομως συνήθιζε πάντα να έχει μαζί του μια διακοσμητική ταμπακέρα στην οποία αντί για καπνό, είχε τοποθετημένα μερικά μουστάκια σαν αυτό του Adolphe Menjou .
Τα προσέφερε ευγενικά στους φίλους του λέγοντας: "Μουστάκι; μουστάκι;" Κανείς δεν τολμούσε να αγγίξει».
Και ο Πάμπλο Πικάσο, όμως, που συνέχισε να καπνίζει μέχρι τα γεράματά του, συχνά στα έργα όλων των περιόδων του χρησιμοποίησε τσιγάρα και πίπες। Εξάλλου, μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του ισπανού καλλιτέχνη είναι αυτή που ποζάρει κρατώντας ένα πιστόλι και φορώντας ένα καουμπόικο καπέλο που του δώρισε ο Γκάρι Κούπερ. Φυσικά, καπνίζοντας!

Εδώ βλέπουμε και το Modigliani απολαμβάνοντας το τσιγάρο του από την ομώνυμη κινηματογραφική ταινία .

Από τους πιο σύγχρονους καλλιτέχνες, ο Τομ Γουέσελμαν, στους ποπ πίνακές του και ιδιαίτερα στη σειρά 100 έργων με τίτλο «Μεγάλο αμερικανικό γυμνό», χρησιμοποιεί πολλές φορές τσιγάρα σε πολύχρωμες συνθέσεις και συνήθως δίπλα σε γυναίκες , επίσης ο Κολομβιανός Φερνάντο Μποτέρο με τις γνωστές γκροτέσκες και παραμορφωμένες εικόνες του παρεμβάλλει συχνά τσιγάρα στα χέρια των προσώπων των έργων του .

Ο κόσμος της ένατης τέχνης των κόμικς, σε αντίθεση με αυτόν της ζωγραφικής, ήταν κατά κανόνα αμόλυντος από τσιγάρα και άλλες εξαρτήσεις.
Οι συνήθεις καπνιστές ήταν οι νουάρ αστυνομικοί παλαιών δεκαετιών, οι «κακοί» όπως ο ντισνεϊκός Μαύρος Πιτ και οι γραφικοί όπως ο παθιασμένος οπαδός της πίπας Κάπτεν Χάντοκ στις περιπέτειες του Τεν-Τεν. Τομή στον αντικαπνιστικό άγραφο νόμο αποτέλεσε η δεκαετία του '60 με την εμφάνιση των σατιρικών αντεργκράουντ κόμικς που είχαν ως βασικό συστατικό τους τη χρήση ψυχοτρόπων και ψυχεδελικών ουσιών. Δημιουργοί όπως ο Γκίλμπερτ Σέλτον με τους Φρικ Μπράδερς και ο Ρόμπερτ Κραμπ με τον Φριτς το Γάτο, χρησιμοποίησαν τσιγάρα και άλλες... σκόνες στις ιστορίες τους.
Στα κόμικς το 'κοψαν
Η εμφάνιση των εναλλακτικών κόμικς για ενήλικους αναγνώστες νομιμοποίησε ακόμα περισσότερο το τσιγάρο, σε αντιδιαστολή με τα υπερηρωικά κόμικς στα οποία το τσιγάρο απουσίαζε και ουσιαστικά εξαφανίστηκε μετά το 1989.
Τότε, η Comics Code Authority, ο οργανισμός που εγκρίνει με τη σφραγίδα καταλληλότητας τη συντριπτική πλειονότητα των κόμικς στις ΗΠΑ, αποφάσισε να συστήσει σε δημιουργούς και εκδότες να μην παρουσιάζουν τσιγάρα στις ιστορίες τους, αλλά και όταν το κάνουν «ο χρήστης πρέπει να φαίνεται ότι πληρώνει το τίμημα με συνέπειες στην υγεία του, τη φυσική του κατάσταση και την κοινωνική του θέση».

Η εταιρεία που πειθάρχησε περισσότερο από κάθε άλλη ήταν η Μάρβελ. Ετσι, φανατικοί φίλοι του καπνού όπως ο Γούλβεριν έκοψαν το τσιγάρο, ωστόσο κάποιοι άλλοι όπως ο Νικ Φιούρι εξακολουθούν σε κάποιους τίτλους να καπνίζουν, ενώ σε όσους απευθύνονται σε νεαρότερους αναγνώστες απέχουν της βλαβερής συνήθειας ως ένδειξη παραδειγματισμού.
Χαρακτηριστική περίπτωση τέτοιας μεταμόρφωσης είναι και ο «ευρωπαίος» καουμπόι Λούκι Λουκ που, ενώ για πολλές δεκαετίες πυροβολούσε πιο γρήγορα κι απ' τη σκιά του πάντα με το τσιγάρο κολλημένο στα χείλη, πλέον αναγκάζεται να μασουλάει ένα φυλλαράκι.